تنوع ژنتیکی در ارقام و لاین های لوبیا (phaseolus vulgaris) با استفاده از نشانگر مولکولی rapd

در این تحقیق روابط ژنتیکی 75 ژنو تیپ لوبیا از 3 جمعیت سفید، قرمز و چیتی و از 3 منطقه (استان­های مرکزی، لرستان و مرکزciat  در کلمبیا) با استفاده از نشانگرهای مولکولی rapd مورد ارزیابی قرار گرفت. دی. ان. ای ژنومی استخراج شده از نمونه های گیاهی، با 6 آغازگر rapd، تحت واکنش زنجیره ای پلیمراز قرار گرفته و محصولات روی ژل آگارز الکتروفورز شدند. درصد چندشکلی با میانگین  8 ، از 38 درصد برای آغازگر opo3 با کمترین درصد چندشکلی تا 78 درصد در آغازگر opbd20 با بیشترین درصد چندشکلی، متغیر بود. میانگین میزان اطلاعات چندشکلی حساب شده برابر 26 / به دست آمد که آغازگرهایopo10  وopm9  به ترتیب با مقادیر 17/0 و 35/0، کمترین و بیشترین مقادیر را دارا بودند. میانگین تنوع ژنی نی و شاخص اطلاعاتی شانون نیز به ترتیب 18/0 و 14/0 محاسبه گردیدند. همچنین روابط ژنتیکی بین نمونه ها با استفاده از ضریب تشابه نی محاسبه و دندروگرام مربوطه به روش upgma ترسیم گردید. نتایج حاصله بیانگر این نکته می­باشد که آغازگرهای استفاده شده به طور نسبی باعث تفکیک جمعیتی نمونه های لوبیا گردیده­اند . به علاوه تنوع ژنتیکی به دست آمده عمدتاً ناشی از تنوع درون جمعیت ها بوده و بین جمعیت ها تفاوت عمده­ای وجود نداشته است که دلیل این امر را می­توان استفاده از نمونه های 3 منطقه در هر جمعیت و خود گرده افشانی بالا در لوبیا عنوان نمود.